Hallo allemaal,,
Vorige week stonden de Europese Kampioenschappen voor mij op het programma. In Geisingen (DUI) wilde ik nog mooie dingen laten zien in mijn laatste jaar als junior. Ik wilde kosten wat het kost met meerdere medailles (en het liefst een titel) thuis komen. Het was een lange week en ik mocht elke dag aan de bak, dus er waren genoeg kansen.
foto: TIMS Imaging
Dag 1:
Het toernooi begon op maandag met een 300 meter tijdrit. ’s Morgens werden de voorrondes gereden en de beste 12 plaatsten zich voor de finales die in de middag plaatsvonden. Helaas voelde ik me niet 100%, of misschien beter gezegd: ik voelde me niet 110%. Ik mistte net die paar procent extra die je nodig bent om mooie dingen te laten zien. Hier zou ik helaas het hele toernooi last van hebben. Waar ik in trainingen al meerdere malen 9.7 opende, reed ik in beide races maar net onder de 10 seconden. Ook de rondjes liepen niet zoals ze hadden moeten lopen. In de voorronde reed ik te gehaast en maakte ik mijn slagen niet af. In de finale werd dit echter wel beter, maar het klopte gewoon net niet. Dit betekende dat ik met een vierde plek naar het hotel mocht gaan. Natuurlijk is dit een rotplek om te eindigen, maar ik baalde vooral omdat ik niet heb laten zien, waar ik het hele seizoen voor heb getraind. Maar goed.. Nog genoeg afstanden te gaan!
Dag 2:
Op de tweede dag stond de 500 meter op het programma. In 2012 wist ik op deze afstand in Hongarije een bronzen medaille in de wacht te slepen. Voordat ik om de medailles kon strijden, moest ik me eerst maar zien te plaatsen voor de finale. Helaas werd ik in de halve finale flink gehinderd bij de start en kwam ik als laatste de eerste bocht uit. Gedurende de race wist ik niemand meer in te halen, wat betekende dat ik me niet plaatste voor de finale. Ook hier haalde ik dus niet die felbegeerde medaille.
foto: TIMS Imaging
Dag 3:
Op de laatste dag van het piste toernooi stond ik aan de start van twee afstanden. Twee afstanden waar de medaille kansen groter waren, namelijk de 1000 meter en de aflossing. Zou ik dan toch het piste toernooi goed afsluiten? Ook voor de 1000 meter gold dat ik me eerst weer moest plaatsen voor de finale. Dit lukte echter vrij gemakkelijk, maar door een trage tijd in de halve finale, had ik alsnog een slechte startplek. Na het startschot kwam ik terecht achter wat vechtende fransen en italianen. Achteraf had ik een paar kansen moeten pakken om ze voorbij te gaan, maar ik pakte deze kansen niet, mede door verkeerde keuzen in de wedstrijd. Ook ben ik ervan overtuigd dat ik door gebrek aan scherpte, ook op deze afstand een medaille heb laten liggen. Wel wist landgenoot Rick Schipper een bronzen medaille te pakken.
Tussen de 1000 meter en de aflossing had ik moeite om mezelf te herpakken, want ik baalde ontzettend dat ik geen individuele medaille op de piste heb kunnen pakken. Ook wist ik in mijn hoofd wel waaraan het lag, namelijk gebrek aan scherpte en een tekort aan sprinttrainingen dit hele seizoen. Daarnaast waren nog wel een paar kleine dingetjes wat meespeelde, maar daar had ik nu niks aan. Ik moest het ermee doen. Om niet helemaal met lege handen de piste te verlaten wilde ik wel heel graag een medaille halen op de aflossing. Mede door het gebrek aan zelfvertrouwen, besloot ik om niet de laatste ronde te rijden, maar dit over te laten aan Rick, die barstte van het zelfvertrouwen door het winnen van die bronzen medaille. Ik reed een super aflossing, ik werd steeds op een goede plek afgelost door Rick en wist steeds de posities te behouden door goed van me af te bijten. Wel ging het een paar keer bijna mis tijdens het afdrukken van Jordy Harink, want hij zat namelijk een paar keer niet op de afgesproken plek en was het soms moeilijk om hem te bereiken. Toch ging het allemaal steeds net goed, maar wisten we net niet die medaille te halen. We werden vierde. Wel was dit een mentale opsteker, omdat ik voor mezelf een goede wedstrijd reed.
Dag 4:
Waar de lange afstand rijders een rustdag hadden, mochten de sprinters (dus ik ook) aan de bak op de 200 meter tijdrit. Wel werd de voorronde hiervan pas aan het eind van de middag gereden, dus hadden ook wij wel een beetje rust. Ik had niet veel op dit wegparcour getraind en dat merktte ik vooral op de 200 meter. Ik had wel een beetje een idee wat de ideale lijn zou zijn, maar ik wist dit niet perfect uit te voeren. Waar ik vorig jaar nog op 0.003 seconden het podium mistte en een vierde plaats behaalde, was het gat dit jaar wel een stukje groter. Helaas.
foto: TIMS Imaging
Dag 5:
Op dag 5 werd de afstand gereden waar ik vooraf dacht hier kansen te hebben, namelijk de 500 meter. In de halve finale had ik een goede start en was ik als een van de eersten weg. Helaas moest ik het afleggen tegen de pure sprinters en kwam ik na de eerste bocht op de vierde plek te liggen. Op het lange rechtte stuk dat volgde kwam ik met heel veel snelheid om de groep heen, maar voor de moeilijke bochten combinatie was ik in mijn hoofd noodgedwongen om op de derde plek weer in te voegen. Achteraf had ik misschien door moeten trekken en een alles of niets poging moeten doen, maar hier koos ik niet voor. Met als gevolg dat ik weer met lege handen naar het hotel kon gaan. Geen finale plek voor mij. Geen individuele medaille op het wegtoernooi voor mij.
Dag 6:
In een iets gewijzigde opstelling stonden we aan de start van de aflossing. In mijn achterhoofd had ik de goede aflossing op de piste nog zitten en ook werd vooraf mij goede moet ingepraat. Ik had vertrouwen in een goede afloop en ik reed deze keer wel de laatste ronde. De hele koers ging opnieuw heel goed en ik werd als eerste de laatste ronde ingeduwd. Helaas was ik niet opgewassen tegen de snelheid van Simon Albrecht (een duitser die al meerdere titels op zak had en deze op fabelachtige wijze wist te behalen) en Daniel Niero (ITA). Wel wist ik de fransman Benjamin Soulet, die ook al meerdere sprintmedailles had opgehaald, voor te blijven. Dit betekende dat Rick Schipper, Patrick Roest en ik naar het podium mochten voor de derde plek. Deze medaille betekende toch wel veel voor me. Nog nooit heb ik een EK afgesloten zonder medaille en dat mocht ook dit EK niet weer gebeuren. Ook de manier waarop deze medaille werd gewonnen, was ik erg blij mee. Ook hier zat niet meer in, maar die medaille mag mee naar huis! Eindelijk…
foto: TIMS Imaging
Dag 7:
Op de laatste dag van dit EK werd de marathon verreden. 42.195 kilometer stond er op het programma. Op een zwaar parcours, reed ik redelijk eenvoudig mee. Al vrij snel wist Jordy Harink, samen met een Italiaan en een fransman weg te rijden. Wij, als Nederlanders, met hier en daar een italiaan en een fransman stopten het peloton af. Hierdoor kon Jordy weg blijven en was een medaille voor Nederland zeker. Wel wilde ik nog de peloton sprint winnen, of in ieder geval goed voorin finishen. In de laatste ronde reed er een Tsjech weg, samen met een Italiaan. Niemand leek dat gat dicht te rijden, dus deed ik dat maar. Vlak voor de voorlaatste bocht haalde ik ze in. Er volgende echter een bocht van 90 graden dus ik moest afremmen, maar ik was even vergeten dat er nog een peloton hard op mij inreed. Het scheelde een paar millimeter of ik was vol tegen de stoeprand aanbeland, maar ik stond wel geparkeerd. Ik liet de laatste meters lopen, met als gevolg dat ik 13e werd op deze marathon. Wel was het de eerste keer dat ik überhaupt een marathon op Europees niveau uitreed dus ik kon wel tevreden zijn. Ook zat er al niet meer in dan de vierde plek. Jordy wist de fransman en de italiaan niet te verassen en hij werd derde.
Al met al kan ik dus spreken voor een teleurstellend toernooi. Ik had graag met een paar individuele medailles thuis gekomen en ik had dat eerlijk gezegt ook wel een beetje verwacht, maar het mocht niet zo zijn. Ik weet waar het aan ligt, dus ik hoop dat ik nog kans heb op de WK later dit seizoen in Argentinië, want ik ben er zeker van dat ik daar nog veel mooie dingen kan laten zien. Wel moet ik dan iets anders gaan trainen…
Ik ga nu eerst even een weekje lekker op vakantie in Italië en hier even niet bezig zijn met trainen of wedstrijden, maar even lekker bijkomen van een zware week. Ook ga ik even nadenken over de toekomst, want er moet wel wat veranderen op weg naar (hopelijk) de WK.
