Hallo allemaal,,
Na het Internationale weekend in Oostende en de landelijke baan wedstrijden in Genemuiden en Wolvega is er dan toch een einde gekomen aan dit skeelerseizoen. Nadat ik even kort de wedstrijden in Oostende, Genemuiden en Wolvega kort samenvat, kom ik toe aan het evalueren van dit skeelerseizoen.
Op 12, 13 en 14 augustus werd de finale wedstrijd van de Europa Cup verreden. Ik ging hier zeker niet heen om te winnen. Daarvoor had ik veel te weinig geskeelerd. Wel wilde ik toch graag nog iets van mijn seizoen maken en omdat de paar skeelertrainingen die ik van te voren had gedaan goed gingen, had ik voor mezelf besloten om toch dit weekend naar België te reizen. Ook daar had ik nog een goede training gedraaid en ik ging met volle vertrouwen de wedstrijden in. We begonnen met de 300 meter. Deze ging voor mijn gevoel gewoon goed. De uitslag was dan wel niet wat ik er van verwacht had, maar ja.. Ik had nog genoeg afstanden te gaan.
Als ik terug kijk op de afvalkoers, de puntenkoers en de marathon ben ik nog steeds blij dat ik de laatste afstand: de 3km inline, niet heb gereden. Dat komt omdat ik zeker niet tevreden ben met de drie genoemde afstanden. Op de afvalkoers lag ik er bijna direct af en ook de puntenkoers ging niet zoals ik het verwacht had. De marathon was ook een verhaal apart. Ik begon op de 2e rij van voren, terwijl er een stuk of 6 rijen waren, maar voordat we de klinkers over waren reed ik al achteraan. De koers was nog lang niet op de helft of ik moest jammer genoeg de strijd al verlaten…
En dan ga je denken en denken, en kom je tot de conclusie dat ik toch wel wat lef en wedstrijdgevoel miste. Bij de start wachtte ik altijd net iets te lang af tot ik achteraan was en door te weinig snelheid kon ik ook niet meer naar voren komen. Dat is dan gewoon balen, want hiervoor ging ik geen wedstrijd rijden.
De dinsdag hierop ging ik nog even lekker 11 dagen naar Turkije om even dit seizoen te vergeten en lekker mijn kop leeg te maken. Ik heb daar ook helemaal niks aan training gedaan, want ik wilde optimaal mijn rust pakken.
Toen we op vrijdagavond terugkwamen, reed ik meteen de volgende dag weer een wedstrijd. Dit was de voorlaatste landelijke baan, die werd georganiseerd in Genemuiden. Ik verwachte natuurlijk niks van deze wedstrijd, maar daarvoor reed ik hem ook niet. Ik had bewust voor mezelf besloten dat ik vertrouwen wilde winnen; vertrouwen om te rijden in de groep. Dat de uitslag van die dag niks zou worden was eigenlijk meteen duidelijk. Ik reed een duizend meter, en in de laatste ronde kwam iedereen mij met gemak voorbij, ik stond zo’n beetje geparkeerd. Hier kon ik dus echt niet van balen, in tegenstelling tot Oostende… Gelukkig maar want de 2e afstand ging ook niet goed. Wel als je kijkt naar het vertrouwen wat ik kreeg, maar zeker niet als je let op de uitslagen, deze waren weer niet goed. Ik zat namelijk weer achteraan in de groep.
De slotafstand heb ik die dag dan weer niet gereden. Het regende, en daarom had ik voor mezelf besloten om geen risico’s te nemen. Dit was nergens voor nodig, omdat ik toch geen goed dagklassement had, en doordat ik alleen Nijeveen maar heb gereden op de landelijke baan kalender, deed ik ook niet mee voor het algemeen klassement. Toch was ik blij dat ik die dag toch de 1000 en de inline-wedstrijd heb gereden. En ik was ook meteenvastbesloten dat ik ook de week erop in Wolvega aan destart zou staan.
En daarmee komen we dus bij de laatste wedstrijd voor mij dit seizoen: de landelijke baan in Wolvega. Het was warm die dag en ik had er zin in. We begonnen met de 200 meter tijdrit. Hierbij was mijn gevoel echt super goed. Meestal heb je na iedere race dat je denkt: dit kan beter, of dat.. Maar dit had ik niet! Daarom viel mijn tijd wel een beetje tegen, vond ik zelf. De tweede afstand was eigenlijk het tegenovergestelde van de 200 meter, als ik kijk naar mijn gevoel. Ik reed deze inline wedstrijd constant voorin, maar met nog 2 ronden te gaan, kwam de hele groep, makkelijk over mij heen, en finishde ik achteraan de groep.
De laatste afstand was de beste afstand van de dag. Dit was de puntenkoers waar vanaf het begin af aan hard gereden werd. Ik wilde kosten wat het kost in de voorste groep blijven, maar na een paar ronden kon ik het niet meer volgen en kwam ik tussen twee groepen te zitten. Ik probeerde nog om terug te komen naar de voorste groep, maar dit is uiteindelijk niet meer gelukt. Wel is het me gelukt om nog voor de laatste groep te finishen. Dit gaf me een goed gevoel…
Dan komen we nu tot het belangrijkste deel van dit verslag: De evaluatie van dit skeelerseizoen; Wat vind ik nou van dit seizoen? Daar kan ik kort of lang over praten, maar het komt erop neer dat ik dit seizoen erg tegenvallend vind. Aan het begin van het seizoen reed ik echt super, vind ik zelf. Trainingen liepen lekker en ik voelde me sterk. Dan kwam het incident met de kaken. Ik was gevallen tijdens een indoor training en ik brak mijn kaken op 3 plekken. Dat was nog niet alles: ik had ook nog eens stukken van mijn tanden af. Hiervan kun je gelukkig niks meer zien en gelukkig heb ik ook geen last meer van deze val.
Ik heb een poosje rust gehad en was weer begonnen met trainen. Deze trainingen waren achteraf het beste van het hele seizoen, ben ikbang. Want in Mechelen stond ik weer helemaal klaar aan de start. Ik voelde me echt super en ik kon maar niet hard genoeg rijden voor mijn gevoel. Ik heb besloten om toen lekker rustig in te komen en dat ik de weken die daarop zouden volgen, om die steeds verder op te bouwen tot het NK. Maar… De laatste wedstrijd van dit toernooi ging ik onderuit en later bleek dat ik mijn achterste kruisband had gescheurd. Dit leek het einde van het seizoen, maar toch kon ik redelijk snel weer beginnen met trainen en ik kon uiteindelijk het NK toch nog rijden. Deze ging zeker niet goed, en baalde zo erg, ik zag het EK zo voor mijn neus voorbij gaan. Gelukkig kreeg ik nog ongeveer een maand de kans om me te bewijzen, om toch mee te mogen naar het EK, datin Italië gereden zou worden. De laatste wedstrijd waar ik me kon laten zien was de landelijke baanin Nijeveen. Dit was mijn eerste landelijke baan wedstrijd van dit seizoen en ik voelde me sterk, ook de trainingen die ik hiervoor draaide beloofden veel. Maar toen de wedstrijden begonnen, bleek dat het allemaal nog te vroeg was. Ik kon het EK nu echt wel schudden.. Ik heb door deze genoemde blessures mijn hoofddoel van dit seizoen moeten kijken op de op de computer. Natuurlijk was het eerst flink balen, omdatje wist wat je zou missen, omdat ik de twee jaren hiervoor wel het EK heb gereden, maar toen het toernooi eenmaal begonnen was, had ik er vrede mee… Ik wist toch dat ik niet mee kon komen in het Internationale veld.
Ik had voor mezelf besloten om nu vol over te schakelen naar het schaatsseizoen. Ik ging weer bij de schaatsacademie in Groningen trainen en ik voelde me weer sterker worden. Ik ben nogtwee weken op trainingskamp geweest en als we dan weer een paar weken verder gaan, komen we ook alweer aan bij de wedstrijden in Oostende, Genemuiden en Wolvega die ik zojuist heb samengevat. Intussen komen we steeds dichter bij het schaatsseizoen, waar ik nu wel hoop te kunnen laten zien wat ik deze zomer had willen doen.
Ik hoop dat ik hiermee heb laten zien wat er zowel dit seizoen is gebeurd, en wat ik ervan vind. En ook hoop ik dat ik toch wat regelmatiger wat nieuwtjes op deze site zet. Binnenkort zet ik ook al mijn uitslagen op deze site, samen met alle foto’s van dit seizoen. En ik zal het erg waarderen als jullie ook deze winter mij in de gaten gaan houden, door ook weer terug te komen op deze site!
