Rémon Kwant en Lianne van Loon moesten er even op wachten. Dinsdag aan het eind van de middag kregen ze eindelijk de medaille omgehangen die ze maandag laat op de avond hadden veroverd op de teamsprint. Intussen hadden ze de volgende afstand er alweer opzitten. Met teleurstellende afloop, helaas. Gelukkig konden ze alsnog genieten van hun medaille.
Foto : Neeke Smit
“Het is jammer dat het vanmorgen niet is gelukt”, vertelt Kwant met zijn medaille om de nek. “Maar hier ben ik superblij mee, zeker ook omdat het Lianne haar eerste is. Vandaag ging het minder goed, maar ik heb vertrouwen voor de andere dagen.” Van Loon vult aan: “Hoe we gisteren gewoon die medaille hebben gepakt is supermooi. Als je hier dan op het podium staat, komt die vreugde weer naar voren.”
De twee sprinters hadden maandag al een lange dag achter de rug voordat ze hun teamsprintfinale mochten rijden. Zij kwamen al even na achten aan op de de natgeregende baan, waarna ze zich moesten opmaken voor de 200 meter. Kwant kwam tekort voor een finaleplaats, maar Van Loon kwalificeerde zich wel, al was het nipt. Voor de finale trok zij zich echter terug. “Liever een rustige middag en een fitte rijder bij de teamsprint dan een tiende in plaats van een twaalfde plaats op de 200 meter”, verklaarde bondscoach Frank Fiers ’s middags.
Die keuze betaalde zich laat in de avond dubbel en dwars uit. Dankzij een ijzersterke wissel van Kwant op Van Loon kwam de Goudse in een uitstekende positie. Met wat duw- en trekwerk wist zij zich te handhaven en zelfs nog een plekje te winnen. Op het laatste rechte stuk kon zij zelfs nog sterk opzetten richting de leidende Franse ploeg. Het goud was net iets te hoog gegrepen. Met zilver was het duo echter dolblij.
“Het was wat chaotisch in de aflossing met Frankrijk en Spanje, maar uiteindelijk is het goed gegaan. Ik kon er mooi een plekje pakken en Rémon kon nog een plekje pakken bij de start”, blikte Van Loon terug. Kwant kon vervolgens niets anders doen dan toekijken. “Wij hadden het voordeel dat we als enige op volle kracht konden aflossen. Daar pakten we best makkelijk een plekje. Ik was nog een beetje bang voor de laatste bocht, omdat Josie Hofmann uit Duitsland nog een actie maakte, maar Lianne pakte dat perfect op en kwam zelfs nog dichtbij plek een. Ik heb een heerlijk rondje uitgereden”, glimlacht hij.
Foto: Neeke Smit
Foto: Neeke Smit
Voor Van Loon was het de eerste EK-medaille in haar carrière, Kwant stond al eerder op het EK-podium, maar nog nooit op een gemengd onderdeel. De mixed teamsprint staat dit jaar voor het eerst op het programma. “Het is een superleuk onderdeel”, aldus Kwant. “Ik had er ook veel zin in en had vertrouwen in ons team.” Van Loon beaamde dat. “Na zoveel jaar ben ik ook heel blij dat het eindelijk een keer is gelukt om een medaille te pakken op een EK. Dit is de eerste en ik hoop op nog veel meer.” Die kans kan Van Loon woensdag al pakken, als ze de 1000 meter en de aflossing rijdt. Daarna volgen nog de one lap en de marathon. Kwant heeft een soortgelijk programma, met in plaats van de marathon de 100 meter.
Bij de junioren A kwamen Jenning de Boo en Nikki Noordergraaf in de finale net te kort voor een medaille. De Boo kon zijn wapen, het doortrekken na de start, dit keer tegen de sterkere tegenstand minder goed benutten. Noordergraaf had wat moeite met de laatste bocht en kon de snellere Belgische niet achter haar houden. Asif Muhammad en Marieke de Vries waren bij de junioren B eerder op de dag uitgeschakeld in de voorronde.
De organisatie van de EK Inlineskaten publiceert geen (online) uitslagen.
